زندگینامه
حاج سید مصطفی حسینی
حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج سید مصطفی حسینی [فرزند فاضل عالم عظیم الشان مرحوم حضرت حجت الاسلام والمسلمین السید اسمعیل الحسینی الجرجانی قدس الله روحه] عالمی وارسته از روحانیون متدین باتقوا بسیار محبوب و مورد مقبول مردم و از شخصیت های طراز اول ، سردفتر ازدواج شماره 39 ، امام جماعت مسجد حضرت ابوالفضل(ع) ، عضو هیئت مدیره و مؤسسین صندوق قرض الحسنه جوادالائمه شهرستان مینودشت که به حق از وارستگانی است که شخصیت عرفانی و دوست داشتنی او بر همگان مبرهن و آشکار است. او که اگر بخواهیم در باره اش بنویسیم در این مختصر نگنجد.
پس ازتنظیم این مطالب و قبل از نوشتن در این صفحه در مورخ 11-6-1391 درسن 77 سالگی پس از عمری اطاعت الهی و خدمت خلق بعد از اقامه نماز در سحرگاه این عالم وارسته و محبوب دعوت حق را لبیک گفت.
سزاوار است در این نوشته کوتاه از حضور حماسی وصف ناپذیر امت وفادار به دین اسلام و خدمتگزاران به امت محمد(صلی الله علیه وآله) به ویژه روحانیت عامل ، متقی و همواره به یاد خدا که نگریستن به چهره آنان انسان را به یاد خدا و معاد فرا می خواند که در بدرقه این عالم ربانی همه اقشار از زن و مرد در فراقش ماتم زده او را تا جایگاه ابدیش همراهی کردند و در تمام مراسمات حضور تحسین بر انگیز وتقدیرآمیز از خود نشان دادند و نیز از اصحاب نماز جمعه _ که به حق آن عالم وارسته یکی از مصادیق واقعی اقامه کننده نماز بود _ قدردانی شود. پروردگارا ما را در قدر دانی از این امت وفادار لایق فرما.
شاعر توانای مینودشت جناب آقای محمد تقی قزل سفلی درباره او چنین سرود:
نسیم خاطره ها را گذاشتی و گذشتی / و نسل تازه ای از عشق کاشتی و گذشتی
کدام باور خاکی قبول می کند این را / که دست مهر چو خورشید داشتی و گذشتی
و نیز این شاعر توانا چنین سرود:
از نسیم صلوات تو سحر عزت داشت/ بوی تقوای تو عطری چو دم بهجت(1)داشت
ماه در آینه چشم تو تا می چرخید / پیش گردونه این چرخ کمی حرمت داشت
دیگری در وصف اش چنین نوشت:
"دریغ و افسوس ، چه اندک زمانی در این هستی فانی توقف داشتی ، اندرین دوران وامصیبت های این بشر زندگی کننده در آخرالزمان. راستی! چه با صفا و چه با روحیه عرفانی دعوت الهی را به اجابت پذیرا گشتی. پس از تو ما مرشد و مرادمان را که قرار دهیم ؛ زیرا تو خضر راه بودی ولی هرگز در اندیشه داشتن مرید و پیرو نبودی. تو خود مریدانت را در دعاهای سحرگاهانت بر می گزیدی. پس وای بر آن مریدانی که در ادعیه و مناجات سحرگاهانت آنان را در پناه حق قرار می دادی. اکنون آنان بدون خضری که خود نمی دانستند که دارای خضرند ، چه باید کنند."
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(1)منظورشاعر آیت الله العظمی بهجت می باشد.